Okna w architekturze różnych kultur świata

Okna są nie tylko funkcjonalnym elementem budynku, ale też wyrazem kultury, historii i klimatu danego regionu. W różnych częściach świata rozwijały się odmienne style, które łączyły estetykę z praktycznym podejściem do światła i wentylacji.

Japonia – światło i harmonia

W tradycyjnych domach japońskich stosowano panele shoji – przesuwne ścianki z drewna i papieru ryżowego. Rozpraszały światło i tworzyły spokojną atmosferę sprzyjającą kontemplacji i zgodzie z naturą.

Bliski Wschód – prywatność i przewiew

Okna typu mashrabiya to drewniane kratownice montowane na zewnątrz, które chroniły prywatność domowników, pozwalały na cyrkulację powietrza i rzucały cień. Były jednocześnie dekoracyjne i praktyczne.

Europa – od gotyku po barok

W średniowiecznych katedrach pojawiły się kolorowe witraże, pełniące rolę duchową i edukacyjną. W renesansie i baroku okna stawały się częścią kompozycji architektonicznej, a ich forma podporządkowana była zasadzie symetrii i harmonii.

Indie – światło jako duchowość

Ażurowe kamienne okna jali w indyjskich pałacach i świątyniach tworzyły niezwykłe efekty świetlne. Światło i cień miały symboliczne znaczenie, a przy tym zapewniały chłód i wentylację.

Skandynawia – maksimum światła

Ze względu na długie zimy i małą ilość słońca, Skandynawowie projektują domy z dużymi przeszkleniami. Jasne wnętrza poprawiają samopoczucie i wspierają kontakt z naturą.