Historia okien – od starożytności do współczesności

Okna są dziś tak oczywiste, że rzadko zastanawiamy się, skąd się wzięły i jak długo towarzyszą ludzkości. A przecież za ich obecną formą stoi tysiące lat ewolucji – technologicznej, estetycznej i funkcjonalnej.

Starożytne początki

Najwcześniejsze formy okien to po prostu niewielkie otwory w ścianach, które miały wpuścić do wnętrza światło i umożliwić cyrkulację powietrza. W starożytnym Egipcie czy Mezopotamii stosowano otwory bez oszklenia, czasem zakrywane tkaniną lub skórami. Rzymianie wprowadzili cienkie szklane płytki, ale były to dobra luksusowe.

Średniowiecze

W Europie szkło było rzadkie i drogie. W zamkach i kościołach zaczęto stosować witraże – nie tylko dekoracyjne, ale pełniące funkcję dydaktyczną. W domach zwykłych ludzi okna bywały zabezpieczane skórą lub drewnianymi okiennicami.

Renesans i barok

W renesansie zaczęto traktować światło jako element aranżacyjny. Okna stawały się większe, bardziej proporcjonalne i dekoracyjne. W baroku pełniły rolę reprezentacyjną – ich układ był harmonijny, często z bogatą oprawą sztukatorską.

Rewolucja przemysłowa

Rozwój przemysłu umożliwił produkcję większych tafli szkła oraz ram metalowych. Okna zaczęły pojawiać się masowo w fabrykach, magazynach i nowoczesnych kamienicach. Szklane witryny sklepowe to także dzieło tego okresu.

Współczesność

Dzisiaj okna to nie tylko źródło światła, ale i zaawansowany element technologiczny. Pojawiają się szkła niskoemisyjne, pakiety trzyszybowe, powłoki antyrefleksyjne czy nawet szyby fotowoltaiczne. Okna pełnią funkcje estetyczne, akustyczne i energetyczne.